SOFIE VERDOODT

Laika we zonden je de ruimte in met een capsule vol vragen beten er tanden op stuk, in je muil zou je de hoop van de wereld dragen we kropen als ziekten onder je leden jeukten in je pels je gehijg werd een echo van onszelf afgelost in de atmosfeer het lot gooide je op als een munt in het donker je tolde Rusland voorbij en raakte ons tot hier waar ook wij beefden in de vacht van een geofferd dier ruimtehond werd held je keerde nooit weer maar schudde beelden over ons uit als eerste verhaarde je in een baan om de aarde zit je de staart van een komeet achterna kwispel je, ruitenwisser van de wolken hoeveel woog alles nog aan boord wanneer het regent kijk ik omhoog misschien dwarrelt het antwoord versnipperd naar beneden heel in de verte heeft iemand vast je geblaf gehoord

Terug naar programma-overzicht