Van Wild Vlees tot Rots

Dat je mij bloot legt, als wild vlees.

Dat.

En dat ik dan dicht schroei onder jouw

Verrukte blik.

Dat.

Urgentie lijkt uitge(s)teld.

Doch niets is minder

dan alleen.

Blozende bolle mensen

Levenssimpel.

Niets om zich

heen.

Alles uit consumptie geschept.

Niks verdween.

Alles bleef.

En wij kringelen op.

En blijven liggen tegelijk.

Rooksignalen.

overal en doorheen,

Ons eigen kijken.

Been over been.

(Stil leven.

Als Rotsen van

Voor deze tijd.)

Voor altijd ineen.